Het perceel ligt in de overgang tussen een oude bosrand en de nieuwe wijk ‘de Boschkens’.
De woning presenteert zich als een sereen object – een gemetseld bijou. De architectuur is ontdaan van alle lawaai in beeldvorm
dat zo kenmerkend is voor de architectuur in de aanliggende Vinexwijk. Dit ‘gemis’ is gecompenseerd door een verhoogde aandacht voor materiaalgebruik en detaillering.
De plattegrondindeling is een afgeleide van de baan die de
zon dagelijks aflegt: opstaan in de ochtendzon, lunchen in de middagzon, de dag beëindigen in de avondzon. De mooiste vergezichten hebben de plaats van de drie panoramaramen in de gevel bepaald.